Ang Mga Talulot Sa Rosas Compound (Part 83)
Sinulat ni JOSE LUIS CASANOVA
(Ika-83 labas)
NAKUHA ni Jason ang virginity ni Sandra sa huling bugso ng kanilang lovemaking. Nakita niyang lumuluha ang kasintahan habang nakapatong pa rin siya rito.
“Bakit ka umiiyak?” tanong niya rito.
Umiling lang ito.
“Nasaktan ka ba?” tanong niyang muli.
Tumingin sa kanya si Sandra. “You’re the first, Jason. Ikaw ang una sa akin...”
Napangiti si Jason. Napahinga nang malalim. May kung anong hindi maipaliwanag na kaligayahan ang sa kanya’y sumapuso. Nakaramdam siya ng pagmamalaki. Sa wakas, nakadonselya rin siya. Hindi gaya ng mga babaing una niyang naka-sex.
Hinalikan niya ito sa pisngi. “Ako ang pinakamasayang tao sa mundo ngayon, Sandra. Salamat sa napakagandang regalong ibinigay mo sa akin.”
Pinisil siya ni Sandra sa ilong. “Please be careful with my heart, Jason. Sana hindi ka magbabago.”
Muli niya itong hinagkan sa pisngi. “Ngayon pa ba? Ngayong nalaman ko na sa akin mo isinangla ang lahat-lahat? Lalo kitang mamahalin, Sandra.”
Nakabaon pa rin noon ang kanyang dyunyor sa hiyas ni Sandra. At matigas pa rin. Hindi pa naman sila tapos. Napatigil lang siya nang marating niya ang kaloob-looban ng nobya at makitang umiiyak ito.
“Aalisin ko muna,” mungkahi niya rito. “Mamaya na lang uli.”
“Sige...” inosenteng sagot nito.
Napasinghap si Sandra nang hugutin niya ang kanyang dyunyor. Napatingin siya rito. Naghanap ng palatandaan.
Lalo siyang natuwa sa nakita. Duguan nga ang kanyang dyunyor. At maging ang bahagi ng kama sa ilalim ng pagitan ng hita ni Sandra ay may bahid ng dugo na sagisag ng pagiging virgin nito.
Nahiga si Jason sa tabi ni Sandra. Para pa rin siyang lumulutang sa kaligayahan. Sabi ng kanyang mga pilyong uncle, hindi raw nakakalimutan ng isang babae ang unang lalaki sa buhay nito. Una, in the sense na iyon ang nag-pop ng cherry nito. Kahit pa raw magkahiwalay ang dalawa at magkaroon ng ibang karelasyon ang babae, nasa diwa nito lagi ang unang lalaking pinagsukuan nito ng dangal—maliit man o malaki ang sandata ng guy.
Noong unang panahon daw, ayon pa rin sa kanyang mga pilyong uncle, may mga magkasintahan na pinaglalayo ng mga magulang ng mga ito dahil sa iba’t ibang rason at ipinapakasal sa iba. Ngunit kadalasan, isinusuko ng babae ang pagiging birhen sa lalaking tunay na minamahal—at kung minsan ay nagpapabuntis pa para may buhay na alaala.
Naisip niya, paano kung mabuntis niya si Sandra? Tiyak niyang ang pagniniig nilang ito ay masusundan at masusundan.
Bahala na, iyon ang naging katwiran niya. Bunso naman siya, at siya na lang ang nag-aaral. Magaganda na ang buhay ng kanyang mga kapatid, at matutuwa naman siguro ang mga ito kung magkakaroon na ng pamangkin.
Sa kanyang ama ay tiyak na walang problema, baka matuwa pa iyon at magkakaroon na ng apo. Sa kanyang ina tiyak na may isyu. Pero kung gaya naman ni Sandra ang magiging manugang nito na bukod sa maganda na ay may kaya pa, knowing his mother, madali itong lalambot ang kalooban. Mangangako na lang siya na magpapatuloy ng pag-aaral.
Nang bigla ay naisip niya ang side ni Sandra. Paano kung hindi siya ang tipo ng manugang na gusto ng mga parents nito? Paano kung paghiwalayin sila?
May naramdaman siyang takot.
Ang nangyari sa kanila ni Sandra ay nagpalalim sa kanyang damdamin dito. Aminado siyang feature-wise ay hindi pa ito ang talagang pamantayan niya. Ang hanap niya’y sobrang tangkad, model-type. Mestisa. ‘Yung mataas talaga ang lahi. Makinis naman si Sandra ngunit hindi pa iyon ang talagang kulay na gusto niya sa isang babae. Ang peg niya ng magiging misis ay mala-Megan Young sana.
Na-realize din niyang pag puso pala ang nagdikta, nawawala ang mga pamantayan. Damdamin ang nasusunod, hindi ang mga mata.
Yumakap sa kanya si Sandra. Hinaplos ang kanyang dibdib at nilaro ang kanyang mga nipples. Hinawakan naman niya ang flat nitong tiyan.
“What are you thinking?” tanong nito sa kanya.
“Iniisip kita.”
“What about me?”
“Kung matatanggap ba ako ng parents mo balang araw.”
Nawalan ng kibo si Sandra. Matagal.
Ewan ni Jason pero bigla siyang kinabahan. Tumagilid siya kay Sandra. Nagkatitigan sila.
“Matanggap kaya ako ng parents mo balang araw?” tanong niya rito.
“Bakit naman hindi?”
“Kasi mayaman kayo, kami ay ordinaryong pamilya lang.”
Pinisil nito ang ilong niya. “Tayong dalawa naman ang magsasama, hindi sila, di ba? Huwag nimo isipin ‘yon. Ang mahal ko, mahal man nila also.”
Kahit paano ay nagbigay iyon ng konting kapanatagan sa isip niya.
Itinihaya siya ni Sandra. “Para di ka nag-iisip ng kung anu-ano, lalambingin muna kita,” anito at naupo sa kanyang may tiyan.
Napatingin siya kay Sandra. Para itong nangangabayo sa pagkakaupo sa kanyang tiyan. Nagmamalaki ang malulusog nitong dibdib. Hinawakan niya ito sa mga kamay at hinila padapa sa kanya.
“Masakit pa ba?” tanong niya.
“Ang alin?”
Ngumuso siya papunta sa flower nito.
Idinikit nito ang mukha sa kanya at malanding bumulong. “Oo man. Para na rin akong nanganak! Ay, sa dako mong ‘yan, ha, dili ba ako masaktan?”
Niyakap niya ito. “Hindi pa kasi ako nakatapos. Baka puwede pa ang isang round.”
Nakita niyang muli ang pilyang expression sa mata nito. “Puwede man. Pahinga lang ako saglit, ha?”
Nag-smack siya sa lips nito.
Makalipas ang ilang sandali ay nagtungo sa banyo si Sandra para marahil linisin ang sarili. Mukhang fresh na uli ito nang lumabas. Siya naman ang naglinis ng katawan, lalo na ang duguan niyang dyunyor. Naisip niyang ilalagay niya sa kalendaryo ang petsang ito—ang first time niyang nakaniig ang isang virgin. At kung magiging sila na nga ni Sandra for the rest of their lives, masarap maging conversation piece ang petsang ito kapag matatanda na sila.
Nakadapa si Sandra nang lumabas siya ng banyo. Marahil ay masakit pa ang pempem nito kaya ganoon ang ayos. Agad siyang nag-init sa pagtingin pa lang sa matambok at punung-punong puwet nito.
Pinatungan niya ito. Ang naghuhumindig niyang patotoy ay inilapat niya sa hiwa ng puwet nito.
“Bigat mo!” komento nito.
Umalis siya sa pagkakapatong dito. Nahiga siya sa tabi nito at nilagyan ng sound ang naka-on na TV. Kasalukuyan noong ipina-flash sa screen ang balita sa malakas na ulan at pagbaha, at ang magandang balitang pinakahihintay lagi ng mga estudyante—kanselado ang mga klase sa lahat nang antas.
“Yes...” nakabig niya si Sandra. “Puwede tayong mag-stay nang matagal dito!”
SUBAYBAYAN!
