Accountant sa Bureau of Customs ang tiyahin niya. Stable na ang posisyon nito roon at kayng-kaya raw siya nitong ipasok doon anumang oras na humingi siya ng tulong dito. Ang kaso, masyado na siyang nahihiya rito. Ito ang nagpaaral sa kanya mula elementary hanggang college. At magpahanggang ngayon ay ito pa rin ang nagbibigay ng panggastos nila ng lola niya kahit na may trabaho na siya. Ipunin na lang daw niya ang mga suweldo niya para daw kung sakaling mangailangan siya ay mayroon daw siyang madudukot.

TUMUNOG ang cellphone ni Nikita na nakapatong sa center table na nasa harapan niya. May message siya. Ngunit hindi niya iyon pinansin, bagkus ay lalo pang nagsumiksik sa gilid ng sofa. Yakap-yakap niya ang malaking body pillow na puro mukha ni Tweety bird ang print ng punda. Sige siya sa paghikbi. Malapit nang pumatak ang mga luha niya habang nakanganga sa harap ng TV. Ang pelikulang City of Angels ang nakasalang sa VCD player niya. Siya na lang yata ang tanging nilalang sa Pilipinas na may VCD player ang hindi pa nakakapanood sa pelikulang iyon...............

“SO, YOU’RE here already.” Gustong magwala ni Cordelia nang marinig ang mga katagang iyon mula sa bibig ni Gonzalo. She patiently waited for him all night and that was all he was going to say to her?

Magkamag-anak lang pala ang halik at ang sigarilyo; hindi sapat ang isang stick, nakaka-addict kapag natikman.

“Simple lang ang kaligayahan ko. Basta nandito ka lang sa tabi ko, okay na ‘ko.”

Sa edad na beinte-singko, fully dependent pa rin si Alejandra sa kanyang Lola na si Donya Serafina. Tila wala itong kabalak-balak na pag-aralan ang pamamalakad ng Rancho Riego, lalo pa’t nangangailangan iyon ng beinte-kuwatro oras na interaction sa mga tauhan na pawang mga lalaki. Naisip ng kanyang Lola: ano na lang ang kahihinatnan ng ranchong pinaghirapang itaguyod ng kanyang esposo kung si Alejandra ang magmamana niyon mula sa kanya?