Ang Mga Talulot Sa Rosas Compound (Part 157)
Sinulat ni JOSE LUIS CASANOVA
(Ika-157 labas)
WALANG shorts si Joever nang umpisahan niyang i-massage. Bawal sa kanilang patakaran iyon, pero dahil wala na rin namang tao ay hinayaan na lang ni Iza. Isa pa ay mukhang harmless naman ito dahil hindi pa niya halos nahahawakan ang katawan ay tulog na.
Ang nakaka-bother ngayon sa kanya ay ang nota nito na nasa-sight niya sa pagkakadapa nito. Magkahiwalay kasi ang mga hita nito kaya kitang-kita niya ang balls nito at ang mahabang kargada.
Napalunok siya. Alam niyang “tulog” din ang alaga ng kostumer niya ngayon pero ang laki na agad. Lalo na siguro pag nagalit iyon.
Napailing siya. Sinisi niya ang whiskey na ininom kanina kaya tumataas ang kanyang libido. Ipinagpatuloy niya ang pagmamasahe rito bagaman at maya’t maya ay sinusulyapan niya ang kargada nito. Tinitingnan niya kung mabubuhay. Hindi naman, tulog talaga. Iningatan niyang masagi iyon ng kanyang mga daliri, bagaman at natutukso siyang i-touch iyon.
Masarap ang lamig ng air-con pero mainit na mainit ang pakiramdam ni Iza. Nahiling niyang sana’y dumalaw roon si Arturo. Yayayain niyang uminom sila at siya na ang mag-i-initiate dito na mag-sex sila.
Natapos niya ang likod na bahagi ng katawan ni Joever sa kabila ng pag-i-struggle niyang huwag hawakan ang alaga nito. Lumapit siya sa may tainga nito at bumulong. “Sir, harap na po kayo...”
Naghihilik pa rin ito.
Naisip niyang ano kaya kung huwag na niyang gisingin? Pero paano naman kung abutin na sila ng umaga roon? Gusto na rin niyang makauwi. Kahit malapit lang ang Rosas Compound, mahirap ding sumakay o maglakad pag malakas ang ulan lalo na kung babaha.
Inulit niya ang sinabi. “Sir, ‘yung harap naman po...”
Umungol ito at nagmulat ng mga mata. Iniangat ang ulo. “Nakatulog pala ako!” bulalas nito. “Sorry, ha... napagod kasi ako kanina.”
“Okey lang, sir. Sige po, harap na kayo.”
Walang anumang tumihaya ito. Mukhang sanay na sanay na magpamasahe nang hubu’t hubad. Kinuha niya ang isang tuwalya at itinakip sa kandungan nito. Dahil malambot ang tela ng tuwalya ay humulma roon ang korte at haba ng dyunyor nito.
Nagulat pa siya nang alisin nito ang tuwalya. “Hindi ako komportable kapag may takip sa katawan,” anito. “Pasensya ka na, ha? Saka mga matured na naman tayo.”
Muli niyang nakita ang kahubaran nito.
Maganda ang katawan ni Joever. Hindi beefy pero may korte. Mataas ang mga balikat at walang tiyan. Marahil ay dahil bata pa rin naman ito. Halatang hindi nagwo-workout. Ito ‘yung katawan ng lalaki na once na magsimulang mag-exercise ay madaling magkakaroon ng masel at six-pack abs.
Tulog pa rin ang alaga nito. Noon niya nabistahan iyon nang todo. Mahaba na malaki ang bilog.
Huminga siya nang malalim at naglagay ng oil sa kamay. Sinimulan niyang i-massage ang mga paa nito. Ingat na ingat siyang makanti ang kargada nito nang ang bandang hita na ang kanyang hinihilot.
Na-survive naman niya ang ordeal na huwag iyong masanggi. Muli ay naghihilik na naman si Joever. Kahit paano ay napayapa siya. Kung gising kasi ito ay baka mailang siya.
Ang mga kamay naman nito ang sinimulan niyang imasahe. Nang matapos iyon ay ang parteng ulo naman. Isinunod niya ang dibdib nito. Napapikit siya nang dumampi ang mga palad niya sa malapad nitong dibdib at humaplos sa may nipples nito. Naramdaman niyang bahagyang nanigas ang maliliit nitong utong. Tumigil din ito sa paghihilik. Waring naalimpungatan.
Nagmulat ito at nagkatinginan sila. Umiwas siya ng tingin dito at matapos imasahe ang dibdib ay ini-stretch niya ang mga paa nito at kamay.
Kapag itinatagilid niya ito ay pumapaling-paling ang nota nito. Unmindful naman ito sa nagiging movement ng kargada, mas ninanamnam ang nadaramang relaxation sa mga nababanat na muscles and joints.
Tinapik-tapik niya ang ilang bahagi ng katawan nito, lalo na ‘yung mga ini-stretch niya.
Saglit pa at tapos na ang kanilang session. “Okey na po, sir...” aniya rito.
Huminga ito nang malalim na wari’y bumabawi ng hangin at ipinuno sa lungs.
“Puwede mo bang i-massage ang tiyan ko?” tanong nito sa kanya.
“Puwede, sir. Pero huwag ka agad maglalaman sa tiyan mo for two hours lalo na kung malamig.”
“Kumain na naman ako. Paki-massage mo naman, madalas kasi akong magka-stomach cramps. Kung minsan kasi busog pa ako ay nakakaupo na agad ako sa trabaho.”
“Ano po bang work n’yo, sir?” tanong niya rito.
“Sa car insurance ako. Ako ang nag-aasikaso ng mga papeles ng mga sasakyan na naaaksidente para makakuha ng claim.”
Hindi naman niya masyadong nauunawaan ang sinabi nito kaya naglagay na lang siya ng oil sa kamay at sinimulang imasahe ang tiyan nito. Naramdaman niya ang balahibo nito sa may ibaba ng pusod. Sabagay, kanina pa niya naobserbahan na medyo “madamo” ito. Makapal ang buhok na tumatabing sa dyunyor nito.
Habang minamasahe niya ang tiyan nito, nakita niyang biglang tumigas ang kargada nito na kani-kanina lang ay tulog!
Tumirik iyon na parang malaking kandila sa Todos Los Santos. Biglang-bigla!
At na-shock siya sa naging size niyon nang maghumindig na. Sa palagay ni Iza ay nasa otso pulgada!
Napalunok siya...
Napahinga naman nang malalim si Joever. Napapikit habang minamasahe niya ang tiyan.
Naramdaman ni Iza na lalong nag-init ang kanyang magkabilang pisngi. Matagal na rin siyang hindi nakakakita ng notang galit. At heto ngayon sa harapan niya ang isang buhay na buhay na wari bang naghihintay na kanyang kalingain.
“Pasens’ya ka na, ha?” sambit ni Joever habang nakapikit. “Hindi ko napigil. Matagal na rin kasing hindi nakakapag-release ‘yan...”
Hindi siya sumagot. Minadali niya ang pagmamasahe sa tiyan nito habang nakatingin sa nota nito na titibuk-tibok.
Nagulat pa siya nang bigla siyang hawakan ni Joever sa kamay. Nagmulat ito ng mga mata at muli silang nagkatitigan.
Kumilos ang kamay ni Joever. Hinihila nito ang kamay niya patungo sa armas nito. Nanlaki ang mga mata ni Iza nang maramdaman ang plano nito.
Isang bahagi ng isip niya ang tumututol sa plano nito. Ngunit may bahagi rin sa kanya na nae-excite sa mga posibilidad. Gabi. Malamig ang paligid. Masungit ang panahon sa labas. Silang dalawa lang ang tao roon.
“Laruin mo naman...” bulong sa kanya ni Joever. “Promise, hindi kita hahawakan. Hindi kita sasamantalahin. Basta laruin mo lang. Matagal na ‘yang hindi napapaputok.”
Nanginig si Iza...
SUBAYBAYAN!
