Ang Mga Talulot Sa Rosas Compound (Part 166)
Sinulat ni JOSE LUIS CASANOVA
(Ika-166 na labas)
SA tindi ng ligayang inihahatid sa kanya ni Joever, si Iza na mismo ang nag-request dito na ipasok na sa kanyang hiyas ang batuta nito.
Nasabunutan niya ito sa sobrang init na nararamdaman niya. Maging ang mga paa niya’y naisalikop niya sa ulo nito maidiin lang nang todo sa kanyang kaselanan.
“Ipasok mo na ‘yung sa ‘yo...” pakiusap niya rito. “Ipasok mo!”
Kinalas nito ang mga paa niyang nakasalikop sa ulo nito. Tumigil ito sa pagkain sa kanyang kaselanan at kapagkuwa’y tumayo. Para siyang inihaw na iniikot nito para mapadapa sa kama. Bahagya rin siyang hinaltak sa baywang para mapatuwad siya—gaya ng unang posisyon na gusto sana nitong gawin sa kanya bago nito ipinadama sa kanya ang karinyo brutal.
“Shit...” muli niyang bulalas nang maramdamang nilaro nito ng daliri ang kanyang kuntil. Napapikit pa siya nang maramdamang naglagos ang gitnang daliri nito sa butas ng kanyang hiyas—wari ay sinusukat ang lalim niyon.
Lalo siyang kumatas. Mas masarap ang paglalaro nito ng daliri sa kanya kaysa sa dila dahil mas malayo ang naaabot. Napahalinghing siya. “Ooohhh...” At muli siyang nakiusap dito. “Ipasok mo na ‘yung sa ‘yo... ipasok mo na!”
Naramdaman niyang itinutok nito ang kargada sa kanyang hiwa. Ikiniskis muna sa kanyang kuntil bago tuluyang pinaglagos sa loob.
Ramdam niyang tila tourist guide na unang pumasok sa kanyang kuweba ang malaking ulo ng kargada nito. Nang marating ang pinakadulo ay naramdaman naman niya ang matigas na punong katawan sa kanyang kalooban. Maging ang pisngi ng kanyang hiyas ay dama ang matigas nitong pagkalalaki.
Marahan ang ginawa nitong pagkayog sa kanya. At dahil doon, ramdam na ramdam niya kapag hinuhugot nito ang otso pulgadang kargada at kapagkuwa’y muling ipapasok. Ang ginagawa nito ay lumilikha ng tunog na lalong nagpapalibog kay Iza. Basambasa na siya at muling narating ang luwalhati pero masikip na masikip pa rin sa loob ng kanyang hiyas ang alaga ni Joever.
Bahagyang umuklo ito at bumulong sa kanya. “Okey ka na? Puwede na akong magpalabas?”
Hinang-hina siya nang magsalita. “Oo...”
Humawak ito sa baywang niya at bahagyang bumilis ang paglalabas-masok sa kanyang kaselanan ng kargada nito. Saglit pa, naramdaman niyang tumibuk-tibok iyon kasabay ng ungol nito at matinding diin sa kanyang hiyas. Madiin na madiin. Wala na siyang naramdamang lumabas dito maliban sa pagtibok ng kargada.
Napasinghap siya nang hugutin nito palabas ang alaga. Bago pa siya nakahuma ay itinahaya siya nito at pinatungan. Isinalpak sa mga balikat nito ang kanyang mga hita at isinyut ang matigas pa ring alaga sa kanyang kaselanan. Kumayug ito nang kumayog hanggang sa bumagsak sa kanya. Niyakap siya nang mahigpit at hinalikan sa leeg.
Matagal ito sa ganoong ayos.
Hanggang sa marinig niyang naghihilik ito. Nakatulog sa sobrang pagod, at marahil ay natuyot dahil kung ilang beses itong nag-release sa kanya.
Masasakit naman ang ilang bahagi ng kanyang katawan lalo na ang kanyang kaselanan na ngayon ay nararamdaman niya ang hapdi. Kumalas siya sa pagkakayakap nito at bumangon. Pinahiran niya ng tissue ang naglalawa niyang hiyas. Naglinis siya ng katawan gamit ang alcohol at nagbihis. Naghihilik pa rin si Joever.
Sa labas ay tila na ang ulan. Biglang nawala ang pagsusungit ng panahon. Parang nakisabay sa alimpuyo ng mga damdamin nila ni Joever. Nang sumilip siya sa bintana ay may mga tao na uling naglalakad, may mga sasakyang dumaraan. Tumingala siya. May mga bituin na rin sa maaliwalas na kalangitan.
Lumabas siya sa lobby at nanood ng TV. Inilagay niya sa balita. Sa flash report ay sinasabing bumuti na nga ang panahon at humuhupa na ang baha.
Nag-text sa kanya si Arturo. Nangungumusta. Sinabi niyang okey naman, siya na lang ang naroroon dahil may humabol pang kostumer. Hintayin daw niya ito, at nagsabing darating within an hour. Sumagot siya ng, “OK, sir.”
Ang plano niya ay gisingin na si Joever para makaalis na ito at malinis niya ang naging kalat nila. Ayaw niyang mahalata ni Arturo na nakipag-sex siya sa kostumer. Gawi pa naman ng amo na kapag dumarating sa spa ay sinisilip ang mga cubicle na walang laman.
Bago siya nakatayo ay rumehistro si Jover sa harapan niya. Bihis na ito. Mukhang relax na.
“Tutuloy na ako,” paalam nito sa kanya at itinuro ang pinto. “Salamat sa birthday gift,” kinindatan siya nito.
Naisip niyang magbiro. “You’re welcome. Pasensya ka na, ha? Hindi ko na nailagay sa kahon ang birthday gift ko sa ‘yo.”
“Ayos lang ‘yun. At least hindi na ako nahirapang buklatin,” sagot nito.
Nagkatawanan sila.
Niyakap siya nito at hinagkan sa pisngi. “Magkikita pa tayo, ha?”
“Sure,” kinurot niya ito sa tagiliran. “Ite-text kita.”
Totoo iyon sa kalooban niya. Pagkatapos ng mga namagitan sa kanila kanina ay biglang may longing siya na makita pa itong muli—kahit madalas.
Inihatid niya ito sa may pintuan. Bago ito tuluyang lumabas ay humalik pa sa kanya sa labi. Para tuloy siyang teenager na biglang kinilig.
Isinara niya ang pinto at pabagsak na inihiga ang katawan sa sofa. Tumutok ang mga mata niya sa TV, hanggang sa tuluyan siyang makatulog dahil sa pagod.
Hindi niya alam kung gaano siya katagal napaidlip. Naramdaman na lang niyang may kamay na umaalog sa kanya. Nagmulat siya ng mga mata.
Si Arturo.
May pag-aalala sa mukha nito nang mapagmasdan niya.
“Pasensya ka na, Iza,” anito. “Na-underestimate ko ang trapik sa dinaanan ko, e, baha pala. Inabot ako ng halos tatlong oras bago nakarating dito. Dapat pala pinauwi na lang kita.”
Tumingin siya sa wall clock, mag-aalas dos na ng madaling-araw.
“No problem, sir...” aniya at bumangon. “Ganito rin lang naman ang gagawin ko sa inuuwian ko, matutulog lang.”
“Ano’ng oras natapos ‘yung last customer mo?” ungkat nito.
“M-maaga-aga pa rin, sir,” aniya saka naisip ang ginamit na cubicle ni Joever. “Nakatulugan ko nga, eh, ngayon ko pa lang lilinisin.” Hindi na niya ito binigyan ng pagkakataong makasilip sa cublicle, agad niyang pinuntahan at tinanggal ang mga nagamit na kumot at tuwalya.
Kung hindi niya makakalimutan si Joever, lalo na ang cubicle na iyon. Napapangiti siya habang naglalagay ng mga bagong gamit doon.
Paglabas niya ng cubicle ay amoy na amoy ang mabangong kape.
“Nag-takeout ako,” si Arturo. “Kumain muna tayo, Iza,” yaya nito sa kanya.
Madalas naman iyong gawin ni Arturo, ang mag-takeout. Magkasabay silang nagkape at pinagsaluhan ang dala rin nitong vegetarian pizza.
SUBAYBAYAN!
