Ang Mga Talulot Sa Rosas Compound (Part 18)
Sinulat ni JOSE LUIS CASANOVA
(Ika-18 labas)
MALAKI ang tanda sa kanya ni Pelagio kaya siguro ito ang unang nawalan ng gana sa sex, bukod pa nga sa mas gusto nitong magsugal. Kalaunan din ay nawalan na ito ng interes sa kanyang muscle control. Iyon pa naman ang time na sobrang mainit na mainit siya.
Ibinibintang ni Mercie sa kanyang pagpapa-ligate ang kanyang pagiging mainit. May nagsabi kasi sa kanya na dalawa raw ang nagiging epekto pag nagpapa-ligate ang babae—either mawalan ng gana sa sex o maging sobrang mainit. Sa palagay niya, napabilang siya sa huli.
Pero sabi ng nurse na nakausap niya ay sikolohikal ang nangyari sa kanya. Sadya lang daw siyang active. At wala naman daw masama roon dahil ang sex naman ay form of exercise at pampaalis ng stress. Lalo ngayon na wala na siyang dapat ipangamba dahil hindi na siya mabubuntis.
Saka naman niya nakakuwentuhan si Rosela minsang linisan niya ito ng kuko. Girls’ talk. Pareho kasi silang Bicolana nito, at nakakapag-usap sila sa kanilang lengguwahe nang medyo green dahil puro Tagalog naman ang mga kapitbahay nila. Tulad niya, tigang din si Rosela. Ang sitwasyon naman nito, tuyot na si Bochok pagkagaling sa Maynila dahil naubos na sa mga babae nito ang lakas.
Hanggang sa may ipagtapat sa kanya si Rosela.
“Hindi na ako tigang,” anito na namimilog ang mga mata. “Nadidiligan na ako.”
“Talaga? Buti ka pa. Ako ay hindi pa rin. Si Pelagio kasi ay puro manok ang inaatupag. Buti naman may lakas na si Bochok pag umuuwi sa ‘yo.”
Lumapit sa tainga niya si Rosela at bumulong. “Hindi si Bochok.”
Namilog ang mga mata niya. “Ha? Sino?”
‘Si Jason…”
Lalong namilog ang mga mata niya. “’Yung kinakapatid mo? E, di ba totoy pa iyon.”
Humagikhik si Rosela. “Oo. Uragon ang bagets! At ang galing-galing niya.”
Nagkatawanan sila.
At isinalaysay sa kanya ni Rosela kung paano nito inakit si Jason. Hindi siya makapaniwala sa mga narinig.
“At dako siya, ha?” sabi pa sa kanya ni Rosela. “At magaling talaga. Ang bilis matuto. Nagbasa lang ng komiks, humusay na.”
“Pwes, titikman ko rin siya!” deklara niya.
Ang lakas ng naging tawanan nila.
**
MULA noon ay nagkamalisya siya kay Jason. Dati-rati, kapag ginugupitan niya ng kuko ang ina nito ay hindi niya ito pinapansin. Pero ngayon, sinusulyapan na niya.
Minsan na nagpa-home service ang nanay nito ay dumating ito na galing sa pagbabasketbol. Basambasa ito ng pawis. Naghubad ng uniform na pang-itaas. Napasulyap siya rito.
Ang puti at ang kinis pala nito. Kahit payatot ay mahahalatang pag naging ganap na binata ay magiging hunk. Napatingin siya sa abs nito. Flat na flat iyon at may pagbubultuhan na ng six packs.
Napatingin siya sa bukol nito. Sabi ni Rosela ay Dakota Harrison si Jason. Dahil malambot ang tela ng pambasketbol nitong shorts ay mahahalata ngang isang sawa ang nasa loob niyon.
Naramdaman ni Mercie na uminit ang kanyang mga pisngi. Naelya siya kay Jason. Naramdaman din niyang noon din ay namasa-masa ang kanyang cherry.
Iba nga ang sex appeal ng batang ito, anang isip niya.
At naging obsesyon na nga niya na matikman ito mula noon.
Natikman niya si Jason ngunit hindi na nasundang muli. Noong una ay nagkaroon din siya ng guilt kay Pelagio dahil nagkasala siya rito, ngunit inisip niyang may pagkukulang din naman ito sa kanya.
Alam niyang mali ang line of thinking na iyon—na ang isang kasalanan ay gagantihan din niya ng kapwa kasalanan. Ngunit marahil ay marupok lang talaga siya.
At ang maipagmamalaki naman niya sa sarili, minsan lang siyang nagkasala. Hindi na siya muling natukso kahit pa nga nauuhaw siya sa sex.
Napabuntunghinga si Mercie. Lunes Santo na sa makalawa. Isang linggo siyang magsasarado muna ng parlor bilang pangilin. Sana’y may dumating na kostumer kahit isa o dalawa para naman kahit paano ay may maidagdag siya sa kanyang pondo.
**
NAPANSIN ng nanay ni Jason na mahaba na ang buhok niya.
“Magpagupit ka muna,” anito at pabiro siyang sinabunutan. “Para ka nang tikbalang.”
Tumingin siya sa salamin. Masyado na ngang mahaba ang buhok niya. Mula nang mawala si Hazel ay di na siya nakapagpagupit. Maaga pa, naisip niya. Puwede pa siyang magpagupit. Naligo siya at saglit pa, sakay na siya ng motorsiklo patungong kabayanan.
May dati na siyang suki na barbero noon pa pero hindi na siya nagpagupit dito mula nang lumabo ang mga mata. Nang huli siyang magpagupit dito ay ilang sugat ang inabot niya. Isa pa, ang mga parlor naman ngayon na may libreng shampoo at blower ay halos presyong gupit barber shop na rin lang.
Sa kabayanan ay nakita niya ang malaking pagbabago. Ang mga dating maliliit na puwesto ng komersyo ay malalaki na ngayon. Dominated iyon ng mga computer at cellphone shops at maging ng mga tindahan ng fake na DVD, ng mga murang damit at iba pang commodities. Marami na ring mga fast food center. Umikut-ikot siya para maghanap ng parlor. Nang may makita, nag-park siya sa tapat niyon. Binuksan niya ang salaming pinto.
At nagkagulatan sila ng beautician na sumalubong sa kanya.
Si Aling Mercie…
Pareho silang natigilan. Wala agad makapagsalita. Nakatingin lang sila sa isa’t isa. Bagaman at kanina lang ay nagkita na sila, ngayong nagkita sila muli nang hindi sinasadya ay parang bigla silang lalong naging estranghero sa isa’t isa.
“Y-yes?” sa wakas ay naitanong ni Aling Mercie.
Naroon na rin lang, pilit binaklas ni Jason ang ilang at pagkabigla. “Magpapagupit sana ako,” aniya sa mahinang tinig.
Tiningnan ni Mercie ang buhok niya. “Anong klaseng gupit? Kalbo?”
Pinigil ni Jason ang mapangiti. May laman agad ang salita ng manikurista. Pinilit niyang maging kaswal. “Trim lang. Konting bawas lang.”
Itinuro ni Aling Mercie ang silyang nasa harap ng malaking salamin. “Dito tayo…”
Naupo siya. Nilagyan siya nito ng tissue sa leeg at puting telang pansalo sa magugupit na buhok para huwag malagyan ang damit niya. Ginalaw-galaw nito ang buhok niya. Sinipat-sipat sa salamin. Maya-maya, nag-spray ito ng tubig sa buhok niya at nagsimulang maggupit.
Wala silang imikan.
Sa isip ni Jason ay nagbalik ang mainit na sandali nila ni Mercie noon. Ang muscle control nito. Naramdaman niyang pumitlag-pitlag ang kanyang dyunyor.
“Ang balita ko talaga’y mayaman ka na raw,” maya-maya’y sambit ni Mercie.
“Balita lang ‘yun,” matipid niyang sagot. “Alam mo naman dito sa atin, ang kuwento lumalaki. Nakabili lang ako ng motor, akala nila mayaman na.”
“Maganda raw ang trabaho mo. Malaki ang suweldo.”
“Tama lang.”
Sa salamin ay palihim niyang minasdan si Mercie. May posturyusa ngayon ito. Medyo tumaba nang kaunti pero makurba pa rin. Napadako ang tingin niya sa may puwet nito nang medyo tumagilid ito. Maganda pa rin naman ang hubog.
“May apo na ako,” si Aling Mercie. “Maagang nag-asawa ‘yung isang anak ko kaya maaga rin akong naging lola.” Tumawa ito.
“Hindi pa naman halata na lola na,” pakli niya.
Marahan siyang pinalo nito sa balikat. “Huuu, kunwari ka pa. Sabihin mo talagang lola na ako.”
“Hindi pa nga,” ulit niya. “Ang seksi pa, eh.”
Muli siya nitong tinampal nang marahan sa balikat. Kinurot pa siya sa braso. Hudyat iyon upang mawala ang pagkailang nila sa isa’t isa.
“Naggugupit ka pa rin ng kuko?” tanong niya rito.
“Oo. Pero ayokong i-manicure ka.”
Kumunot ang noo niya. “Bakit?”
Umuklo si Mercie at bumulong sa tainga niya. “Nakakatakot kang gupitan ng kuko, nanlalamutak ka ng suso…”
Nagkatawanan sila.
SUBAYBAYAN!
