Ang Mga Talulot Sa Rosas Compound (Part 7)
Sinulat ni JOSE LUIS CASANOVA
(Ika-7 labas)
NAALALA ni Jason si Rosela, o ang kanyang Ate Ela na inaanak sa kasal ng nanay niya. May pakiramdam siyang inaakit siya nito. Naikuwento pa nitong dose anyos pa lang ito ay nakikipaghalikan na.
“Dapat sa edad mong ‘yan ay may experience ka na,” sabi pa sa kanya ni Rosela. “Ni hindi ka pa yata nakakahawak ng kamay ng babae.”
Tumawa siya. “Sabi sa amin ni Father sa simbahan, may tamang oras sa pag-ibig.”
Natawa rin sa kanya si Rosela. “Bata ka pa nga. Pag-ibig pa ang laman ng isip mo.”
Kumunot ang noon niya. “Di ba ginagawa lang ‘yun ng nagmamahalan, Ate Ela?”
Nagkibit-balikat ito.
Na sinundan niya ng tanong. “Di ba kaya nga pinakasalan mo si Kuya Bochok dahil nagmamahalan kayo?”
“Oo,” nagkibit-balikat uli si Rosela. “Pero babaero ang Kuya Bochok mo. Kaya pati sa akin wala nang panahon.”
Hindi na siya kumibo. Kung anuman ang problema ng mag-asawa na binabanggit ngayon ni Rosela, hindi pa abot ng kanyang kamalayan.
Hanggang sa maganap ang pangyayaring iyon…
Wala siyang pasok dahil ginamit ang kanilang eskuwelahan para sa sports fest. Ang plano niya’y sumama sa mga kaibigan na manirador ng pugo sa bukid pero pinigilan siya ng ina. Masama raw ang pakiramdam nito, huwag siyang umalis. Mabait siyang anak, kahit nagkukukot ang kanyang kalooban ay hindi na siya sumamang manirador.
Nakahiga ang kanyang ina nang utusan siya nitong humiram ng komiks kay Rosela. Dumating daw kahapon si Bochok kaya tiyak na marami na namang dalang komiks.
Alas dos ng hapon iyon. Malapit lang naman ang kina Rosela kaya lumarga siya. Diretso na siya sa kubo ng mga ito dahil sanay naman ito sa kanya.
Maliligo pa lang si Rosela nang madatnan niya. Nakatapis lang ng malaking tuwalya. May iniabot itong komiks sa kanya. “Magbasa ka muna. Marami pa riyan, hahanapin ko pagkaligo ko.”
Nasanay na siya sa ayos ni Rosela kapag naroon siya na halos hubad na kaya di na siya nagkakaroon ng malisya. Naupo siya sa silya at hinintay ito na makaligo.
Hindi siya talaga nagbabasa ng komiks dahil hindi siya palabasa. Na-curious siyang tunghayan ang nag-iisang komiks na iniabot nito sa kanya. Nagulat siya. Bold komiks iyon!
Lalo siyang nagkainteres basahin iyon. Nagulat siya at nanlaki ang mga mata sa mga nilalaman at sa mga larawan ng mga hubad na babae at lalaking nagtatalik. Naramdaman niyang nag-aburoto ang kanyang dyunyor sa suot niyang shorts na pambasketbol.
Matindi ang kuwentong binabasa niya. May hatid na init sa kanya ang bawat salitang nababasa na lalong inaapuyan ng mga larawang nagtatalik na nakikita niya sa mga pahina. Utos ng kalikasan, ipinasok niya ang kanyang kamay sa kanyang shorts at sinimulang himasin ang kanyang galit na galit na alaga.
Iyon ang tagpong naabutan ni Rosela na noon pala ay tapos nang maligo. Nagkatinginan sila. Hindi niya malaman kung ano’ng gagawin.
Lumapit sa kanya si Rosela. Nalanghap niya ang katawan nito na amoy bagong paligo. Pakiramdam ni Jason ay nasa pintuan na siya noon ng impiyerno sa tindi ng init ng kanyang katawan.
Nagsalita si Rosela. “Sabi ko na nga ba’t binata ka na.” Inalis nito ang komiks sa kamay niya. At bago nakahuma si Jason, ipinasok nito ang kamay sa shorts niya at hinawakan ang nagngangalit niyang alaga.
Nanlaki ang mga mata ni Rosela. “Ang haba!” palatak nito.
Wala namang nagawa si Jason. Naging hostage siya ng pagkakataon. Napaliyad na lang siya habang nagtataas-baba ang kamay ni Rosela sa kanyang pagkakalalaki. Pakiramdam niya nang mga sandaling iyon ay isang malaking bahagi ng mundo ang unti-unting nabubuksan sa kanya.
Saglit pa, napaunat ang kanyang mga paa. Lalo namang binilisan ni Rosela ang ginagawa. May karanasan na ito kaya kung anuman ang nararamdaman ni Jason nang mga sandaling iyon bilang lalaki ay alam na alam na nito.
Napaigtad si Jason nang sa pakiwari niya, ang isang dormant na bulkan ay biglang nagngalit at nagpasambulat ng lava.
“Makatas ka na pala!” sabi sa kanya ni Rosela. “Makakabuntis ka na.” Kumuha ito ng bimpo at pinunasan ang basambasa niyang dyunyor. Napaigtad pa siya dahil may sensasyon pa rin siyang naramdaman.
Matapos siyang punasan ni Rosela ay parang walang anumang nagbihis ito sa harapan niya. Tinanggal ang nakatapis na tuwalya. Wala itong suot na kahit ano. Kaya ngayon, maging ang cherry nito ay nasilayan niya.
Maganda pa rin ang katawan ni Rosela kahit medyo nagkaroon ito ng fats dahil sa panganganak. Nanlalaki ang mga mata niya sa panonood dito hanggang sa makapagbihis ito. Hinanap nito ang mga komiks. Iniabot sa kanya at kinuha naman ang bold na komiks sa kamay niya.
“Masama pala sa iyo ang nagbabasa nito,” humagikhik ito. “May nagagalit sa ‘yo.”
Hindi niya malaman kung mahihiya ba siya o hindi sa kinakapatid. Gayunpaman, mas nananaig ngayon sa kanya ang ligayang nalasap mula sa mga kamay nito.
Pinisil siya nito sa pisngi. “Huwag kang magsusumbong kahit kanino, ha? Saka huwag mong ikukuwento sa mga kaibigan mo ang nangyari.”
Tumango siya.
Inilapit nito ang bibig sa tainga niya at bumulong sa kanya. “Bumalik ka mamayang gabi. Iiwan kong bukas ang pinto, dumiretso ka na lang dito sa loob.”
Para siyang nahihinoptismong napatango na lang. Saglit pa, umalis na siya roon dala ang mga komiks na ipinahihiram ng nanay niya.
Nang nasa bahay na nila siya ay nagkulong siya sa kanyang kuwarto. Nahiga siya sa kama. Hindi mawala sa isip niya ang nangyari kanina. Ang sarap-sarap ng ginawa sa kanya ni Rosela. At ewan, ang lakas-lakas ng loob niya sa gagawing pagbalik mamaya sa kubo nito.
Napangiti siya. Naalala ang mga nabasa niya kanina sa bold na komiks. Tiyak niya, mga ganoong bagay na ang gagawin nila ni Rosela. Minsan pa, nag-alburotong muli ang kanyang dyunyor.
Alas otso ng gabi nang magpaalam siya sa ina. Mainam na ang pakiramdam nito kaya pinayagan siya. Ang sabi niya’y makikipanood lang siya ng basketbol sa isa niyang kaibigan—kahit may TV naman sila.
Ang lakas-lakas ng tibok ng kanyang puso habang papalapit na siya sa kubo nina Rosela. Naalala niya ang sabi nito, dumiretso na lang siya sa loob. Nang nasa pintuan na siya ng kubo ay bahagya niyang itinulak ang pintuan. Bukas nga iyon. Lalong lumakas ang kaba niya.
Dahan-dahan niya iyong itinulak. Pumasok siya sa loob at muling isinara ang pinto. May malamlam na ilaw mula sa loob. Dinig din niya ang tunog ng transistor radio. Nakikinig marahil ito. Hindi niya malaman kung maghihintay lang siya roon, o kung aakyat siya sa pinakabahay.
Maya-maya, nawala ang tunog ng transistor radio. Namatay rin ang ilaw. Naramdaman din niyang may bumababa sa hagdang kawayan.
“Jason?” tawag nito sa kanya.
Lumakas na naman ang tibok ng puso niya, naririnig niya sa sobrang lakas. “O-oo…” halos nahihirinan niyang sagot.
Lumapit ito sa kanya. Hinawakan siya sa braso. “Natanaw kita nang pumasok ka sa bakuran,” anito sa mahinang tinig. “Sigurado kang walang nakakita sa ‘yo?”
“Oo,” mahina rin niyang sagot. “May championship sa PBA ngayon kaya walang nakatambay sa labas.”
Noong mga panahong iyon ay kasikatan pa ng PBA. Pag may laro lalo na kung championship, nakatutok ang lahat sa TV.
Hinila siya nito. “Dito tayo…”
Sumunod siya kay Rosela. Ang tinutugpa nila ay ang banyo ng mga ito na nasa labas ng bahay. Halos madapa sa paglalakad si Jason dahil madilim na nga, nanginginig pa ang kanyang mga tuhod sa excitement.
Pagkapasok nila sa banyo, agad isinara ni Rosela ang pinto.
SUBAYBAYAN!
