Promdi (Part 15)
Nobela ni AMANDA
(Ika-15 labas)
BAGO tuluyang umalis si Cindy ay ipinaalala muna nito kay Arnald ang pangakong cell phone.
“Saan pupunta ‘yun?” wala sa loob na tanong ni Arnald.
“Sa papa niya.”
“Eh, bakit kailangan pa niyang magpalit ng damit, eh, uuwi na rin pala siya?”
“Hindi gano’n. Ganito ‘yun…” pagsisimulang kuwento ni Jean. “Hindi niya totoong papa ‘yung si Mr. Valdez. Isang manager ng bangko raw ‘yun. Nagkikita sila pag may oras. Si Mr. Valdez kasi ang nagpapaaral kay Cindy kasi mahirap lang sila at hindi siya kayang papag-aralin. So, iyon... pinatulan niya ang alok ni Mr. Valdez.”
Napailing si Arnald. Wala pala silang ipinagkaiba nina Lily at Cindy. Nabubuhay sa pera ng iba. Ibang laro nga lang ang ginagampanan ni Cindy. Si Lily ay lantad. Si Cindy ay patago.
Marami pang naikuwento si Jean sa kanya tungkol sa kaklase.
“Kinukumbinsi nga ako ni Cindy kasi may kaibigan daw si Mr. Valdez na naghahanap din ng partner. Ayoko nga!” nakasimangot pang sabi ni Jean. “Sabi ko kay Cindy, ibibigay ko lang ang virginity ko sa lalaking gusto ko…”
Hindi na pinatapos ni Arnald ang sasabihin ni Jean. Hindi na pala siya mahihirapan sa dalagita. Katangahan kung palalampasin pa niya ang pagkakataon. Ang hirap palang maging probinsyano. Nagiging mabagal kung minsan. Kaya maraming pagkakataon ang nakalalampas sa kanya tulad kay Aling Lita kanina.
Siniil niya ng halik si Jean. Matagal. Mariin. Matamis ang mga labi ni Jean. Kakaiba. Bagama’t hindi pa marunong humalik ay nagparaya ito. Ang mainit na tagpo ay dinala ni Arnald sa loob ng silid. Doon niya isa-isang tinanggal ang saplot ng dalagita na nagpaparaya naman.
Tama ang kutob ni Arnald. Nagsisimula pa lamang umumbok ang dibdib ni Jean. Lalo siyang ginanahan nang paglaruan niya ang dalawang tuktok ng magkabilang bundok nito. Inverted nipples ang meron ang dalagita.
Napapasinghap ito sa ginagawa niya. Medyo kimi pa ito at inipit ang mga hita nang alisin ni Arnald ang huling saplot na tumatabing sa pagkababae nito.
Walang buhok si Jean. Siguro ay dahil nga bata pa. Parang flower lang ng bata. Dahan-dahang dinilaan ‘yun ni Arnald. Napapakiwal ang balakang nito sa tuwing nasasagi ang bahaging iyon. Basang-basa na ang bukana nito nang tanggalin naman niya ang sariling saplot. Umigkas ang kanyang kargada.
“K-Kuya, natatakot ako! B-baka masakit...” may alinlangang sambit ng dalagita habang nakatingin sa kanyang sandata.
“Ako’ng bahala...” paniniyak ni Arnald saka muling siniil ng halik ang dalagita.
Dahan-dahan at naging maingat siya nang pasukin ang makipot na lungga nito. Ngunit sa laki ng kanyang manoy ay dumugo at nasaktan pa rin si Jean kaya nagdalawang isip siya kung itutuloy pa o titigil na lang. Ipinasya niyang tigilan na ngunit naging mabilis si Jean. Nahagip nito ang balakang niya.
“G-gusto ko pa, Kuya,” anitong puno ng determinasyon.
Kaya’t itinuloy pa rin ni Arnald ang ginagawa. Hanggang sa hindi na niya nakayanang pigilan ang sarili ngunit sa labas niya ipinutok ang pananabik. Mahirap na at baka mabuntis si Jean.
Nakahiga na ang dalawa. Nakapatong sa balikat ni Arnald ang ulo ng dalagita.
“Hindi ka ba nagsisi sa nangyari?” tanong niya rito.
“Bakit naman ako magsisisi? Gusto ko naman ‘yun. Gano’n pala ‘yun, Kuya. Masakit na masarap!” humahagikhik na sabi pa nito.
Ngumiti lang si Arnald. “Si Cindy. Bakit wala siyang cellphone, eh, may pera pala ang papa niya?”
“Dati may cellphone ‘yun. Binawi ni Mr. Valdez kasi ito namang si Cindy kung sinu-sino ang tine-text na lalaki kapag kasama si Tanda. ‘Yun... nagselos! Yari ang cellphone niya. Pero ang alam ko ay may cellphone pa rin ‘yan. Gusto ka lang isahan. Kaya mag-iingat ka kay Cindy, Kuya. User ‘yan. Isa pa, mabalitaan ko lang na nagkakamabutihan kayo, isusumbong talaga kita sa tatay ko!” tila batang nagbanta si Jean.
“Di ko naman type ang kaibigan mo,” pagsisinungaling ni Arnald. Pero ang totoo, ngayong alam na niyang hindi siya mahihirapan kay Cindy ay gusto talaga niya itong tikman kahit one time lang.
Napatingin sa cellphone si Jean. “Naku, gabi na pala. Uuwi na ako, Kuya. Baka magduda na sina Tatay kung saan ako pumupunta.”
Dali-daling nagbihis si Jean at bago umalis ay humalik muna kay Arnald. Nanatili namang nakahiga ang binata. Nakatutok sa kisame ang kanyang tingin. Blangkong kulay puti ang kisame. Ngunit batid niyang ang kabila nito ay madilim na sulok na natatabingan ng bubong. Parang ang buhay niya ngayon. May madilim na lihim na pilit niyang ikinukubli maging sa sarili. Kahit saang anggulo tingnan, nanggagamit siya at nagagamit kapalit ng salapi. Ngunit hindi ba ganoon naman talaga ang buhay? Gamitan. Maging sa gubat ay ganoon ang batas. Nabubuhay ang maliliit na hayop para maging pagkain ng malalaki. Ang malalaking puno ay silungan ng maliliit. Ang gubat dito sa siyudad ay ganoon din. Ang maliliit na tulad niya ay nagagamit ng mga may pera.
Malungkot na napailing si Arnald.
Naputol ang kanyang pagmumuni-muni nang tumunog ang kanyang cellphone. Dalawang magkasunod na messages. Ang isa ay mula sa kanyang mysterious textmate. Ang isa ay mula kay Jean. Nagpapasalamat uli at nag-I-love you pa. Hindi na rin kuya ang tawag sa kanya kung hindi “Honey”. ‘Yung tipong may mutual understanding na talaga sila.
Kinabahan si Arnald. Patay, naisip niya. Mukhang mahihirapan siyang kalasan ang batang ito. Bahala na si Batman, pagkikibit-balikat niya saka binasa ang text ng kanyang mysterious textmate.
The usual na “Hi... muzta” ang intro. Sinagot niya hanggang sa nagkaroon na siya ng ideya kung ano ang personalidad nito. Siyempre hindi pa ‘yung sino kasi nga ayaw pang sabihin. Babae. Twenty years old. Maganda raw ito, sabi sa text.
Nagduda si Arnald. Sino ba naman ang magsasabing pangit ang sarili? Hindi pa rin malinaw kung paano nito nakuha ang number niya at kung sino ang nagbigay. Ang maganda lang nito, puwede raw silang mag-eyeball. Pero ayaw pang sabihin kung kailan.
Nalibang sa pakikipag-text si Arnald kaya hindi na siya pumasok sa club nang gabing iyon. Binalangkas na lang niya sa isip ang mga gagawin bukas. Maaga siyang pupunta sa bangko para magdeposito at sasaglit siya sa bahay ng kanilang kahera na si Aling Lita para humingi rito ng paumanhin.
ITUTULOY
