ISANG maaliwalas na mukha ng babae ang bumati kay Toni. Sa tantiya niya’y lampas singkuwenta na ang edad nito. “Ano ‘yon, Ineng?” “Ako ho si Mary Antoinette Pilapil,” agad na pakilala niya. “Freelance photographer ho ako mula sa Maynila at naghahanap ng pansamantalang matitirahan dito sa Taal. Ito hong bahay ninyo ang itinuro sa akin ng anak ng barangay captain. Ang sabi ho’y madalas kayong walang kasama dito sa bahay, so...”

“Ever since you kissed me—the first time you ever did—you never quite left my mind. And you didn’t even know me. Still, I loved you... and I still do... and I want to spend the rest of my life with you.

"Hindi ko alam kung kayang i-justify ng sobrang pagmamahal ko sa'yo ang selos na naramdaman ko..."

“Naniniwala ako sa iyo.”

“Ang laki talaga ng tiwala mo sa akin, `no?”

She was assaulted with so much memories when their lips met. Memories of much happier times, kisses full of love, passion and promises.

"Kung talagang nagmamarakulyo ka... Sige na nga, girlfriend na kita."

"After a long and fruitless journey, I feel that I have finally found what I am looking for. I've come home and it is you."

"Hindi kita hahayaang manatili sa buhay ko at guluhin ang mundo ko kung hindi kita mahal."

"Kahit magalit ka at pagtarayan ako nang todo-todo, alispustahin mo man katulad ng dati... hindi ako magagalit. Dahil alam ko naman na front mo lang yon. Alam ko naman na gusto mo rin ako, eh."

"It will always be a pleasure to be of service to the person you deeply love."