SINIPAT ni Fiona ang kanyang mukha sa salamin. May limang tagihawat siya. Tigdalawa sa magkabilang pisngi at isang namumula-mula sa ilong. But she was happy. Isa sa mga indikasyon na nagdadalaga na ang isang babae ay kapag tinutubuan na ng mga tagihawat. At sigurado siyang ang lahat ng iyon ay sanhi ng  pagpupuyat niya sa kaiisip kay Paquito gabi-gabi.

"Kapag minahal mo ako, mahirap akong kalimutan. Tandaan mo 'yan."

"Sige na nga, sasabihin ko na. Mahal kita, mahal kita at hindi ito... b-bola."

“I will remember for always.”

“Ipangako mo.”

“I promise.”

“Liligawan kita.”

Inihugpong ni Baba ang mga daliri sa mga daliri niya, itinaas sa mga labi nito ang kanyang kamay upang hagkan. “Hindi ako perpektong tao, Dulce.

Kanina pa nakamasid si Sharon sa mga kumakanta at nais na niyang matawa sa mga ito. Hindi nga lamang niya magawa dahil mahigpit na bilin sa kanya ni ManongTolite, ang kanyang amo, na huwag niyang pagtatawanan ang mga customers. Maglilimang buwan na siyang kahera doon. Safe naman siya roon dahil nakapuwesto siya sa likod ng kaha na nasa loob naman ng isang rehas na mistulang kulungan. Pinasadyang lagyan ng grills ang bahaging iyon upang iwas holdup at masasamang loob. Nagtapos siya ng two-year course na Electronics.

"I've missed you... your scent, your taste, the feel of your skin on mine, every single thing about you. And they make my senses crave for another taste."

“I didn’t realize how much I’ve fallen in love with you until you left me. I couldn’t live without you. Well, I could, but life would be a drag. It would be like living underwater or something. It’s gonna be tough breathing without you in my life, Max.”

“Ang sinasabi mo ba, eh, ‘yong babaeng handa kong pakasalan? ‘Yong babaeng mahal na mahal ko? Eh, di ang pinag-uusapan pala natin dito, eh, ikaw!”