LATEST UPLOADS

“Hindi masama ang magmahal. Hindi rin nakakahiya kung malaman ng mahal mong mahal mo rin siya.”

Unang engkuwentro pa lamang ni Natasha kay Enrico, natiyak na niyang mapanganib sa kanya ang lagi itong makasama. Ito ang chief marine biologist na may jurisdiction sa isla kung saan siya may ginagawang research. Malakas ang hatak sa kanya ng binata at ayaw niyang magtaksil sa nobyo niya sa Maynila. Pero sadyang tukso ang tadhana. Sa paglikas sa isla dahil sa paparating  na super typhoon, napilitang i-land ni Enrico ang helicopter sa liblib na lugar. Nakaligtas nga sa bagyo, nagging bihag naman sila ng mga tulisan sa bundok. Nanganib ang buhay at puri ni Natasha at tuwina’y iniligtas siya ni Enrico. Makawala man sila sa mga tulisan, ang puso niya’y mananatiling bihag…

At nang matitigan ang guwapong mukha nito, pakiramdam niya ay parang huminto ang lahat ng ng bagay sa paligid niya. Sila lamang dalawa ang naroon. Nagtititigan...

“I guess, even the first time I saw you, my heart knew it has found its mate.”

Suwail at spoiled brat si Gail. Palibhasa ay nag-iisang anak, sunod ang lahat ng layaw niya sa ama. Kaya naman gusto nang sumuko ni Stephen na inatasan ni Don Alfonso na mag train sa kanya sa pagpapalakad ng kanilang kompanya. Hindi niya alam, ang ama ay suko na sa kanya kaya sa tulong ng binata, lihim nitong ipinahanap ang anak nito sa labas na si Josephine.

Ngayong nasa eksena na ang babae, alam ni Gail na dapat na siyang mag seryoso lalo’t mukhang desidido ang hilaw niyang kapatid na kunin ang amor ng kanyang ama, pati na ang buo niyang mana. Pero ang higit niyang ipinagngingitngit ay ang pagpapakita nito ng motibo kay Stephen. At ang walang hiyang lalaki, mukha namang kumakagat…

“All right, Audrey, I love you. More than a sister, much more than a friend. Satisfied?”

Pagkasuklam at matinding galit ang inaasahan ni Melissa na makita sa mga mata ni Toby sa muli nilang pagkikita. Kaya nagtaka siya at nakuha pa nitong ngumiti sa kanya. Lumaki ang palaisipan nang itanong ng lalaki kung sino siya. Halos walang nagbago sa pisikal na anyo nito na taglay pa rin ang katangian ng lalaking tangi niyang minahal, ang ama ng kanyang anak. Kung anuman ang dahilan ng pagkalimot ng lalaki sa kanya, ipinagpapasalamat niya iyon. Dahil ibig sabihin, limot na rin nito ang pait na idinulot ng kanyang pagpapakasal sa iba, anim na taon na ang nakalipas, sa mismong araw ng kanilang kasal…

“Gusto kong malaya kang mapuntahan. Gusto kong makasama ka kung kalian ko nais. Gusto kong mabisita ka sa sandaling maisip kita at naisin ko na magkita tayo.”